วันเสาร์ที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2564

เชียงใหม่ ชื่นชมเด็กเสิร์ฟร้านส้มตำจูงตาป่วยเป็นอัลไซเมอร์ข้ามถนนหลังเดินหลงทาง

เชียงใหม่ ชื่นชมเด็กเสิร์ฟร้านส้มตำจูงตาป่วยเป็นอัลไซเมอร์ข้ามถนนหลังเดินหลงทาง











ชื่นชมเด็กเสิร์ฟร้านส้มตำ น้ำใจงามพบตาวัย 88 ปีกำลังเดินข้ามแยกทางรถไฟ อ.สารภี โดยใช้ไม้เท้า 4 ขาพยุงในช่วงเวลาเร่งด่วน เกรงว่าตาจะถูกรถชน อาสาลงจากรถเดินจูงตาข้ามถนนและแยกรางรถไฟ จนยาติขี่รถตามมารับตัวสอบถามตาเป็นโรคอัลไซเมอร์เดินออกจากบ้านและหลงทาง เจ้าตัวเผย ทุกเช้าตนกับเพื่อจะส่งลูกเจ้าของร้านไปโรงเรียน เคยช่วยตา คนดังกล่าวเดินข้ามถนนบริเวณดังกล่าว 2 ครั้งแล้ว นอกจากนี้ยังซื้อน้ำให้ตาดื่มเนื่องจากตาบ่นว่าหิวน้ำ





ภาพนาที ที่นางสาวนพรดา พลเตโช หรือน้องดา พนักงานเสิร์ฟร้านส้มตำอุดร อ.สารภี กำลังพยุงตาทอน นามสมมุติ วัย 88 ปี หลังจากน้องดา ช่วยพยุงตาทอน ที่ใช้ไม้เท้า 4 ขาพยุง ค่อยๆข้ามถนน และข้ามรางรถไฟ ถนนเลียบรถไปบริเวณทางตัดรถไฟยางเนิ้ง อ.สารภี จากฝั่ง ถ.เชียงใหม่-ลำปาง ข้ามมาตัวอำเภอสารภี จนได้ในที่สุดก่อนที่น้องดา จะเดินไปร้านขายของซื้อน้ำเปล่า ให้ตาดื่ม เนื่องจากตา บ่นคอแห้งหิวน้ำ ซึ่งช่วงเวลาดังกล่าวเป็น ช่วงเวลาเร่งด่วนมีรถสัญจรไปมาเป็นจำนวนมากแต่ล่ะคันขับขี่ด้วยความรวดเร็ว





นางสาวนพรดา พลเตโช เปิดเผยว่า ขณะนั้นตนกับเพื่อนร่วมงานกำลังขี่รถจักรยานยนต์พาลูกชาย ของเจ้าของร้านไปส่งที่โรงเรียน ซึ่งตนเป็นคนซ้อนท้าย เมื่อนั่งรถมาถึงแยกทางตัดรถไฟยางเนิ้ง ซึ่งเป็นแยกที่มีรถพลุกพล่าน มีรถขับผ่านไป มา ตนได้เห็นตากำลังยืนรอข้ามถนนแต่ก็ข้ามไม่ได้ หากทิ้งตาไว้กลัวว่าจะเป็นลม จึงบอกให้เพื่อนรถหยุด ให้ตนลง และให้เพื่อไปส่งลูกชายเจ้าของร้านไปโรงเรียน ส่วนตนได้พยุงตา ข้ามถนนและรางรถไฟโดยระหว่างนั้นตนได้ขอให้รถที่ขับ ขี่ผ่านไปมาจอดให้ตนพาตาทอนข้ามถนน ก่อนที่ตนจะพยุงตามาอยู่ที่ร่ม และเดินไปซื้อน้ำดื่มมาให้ สอบถามพูดคุย สักพัก ญาติของตา ขี่รถมาตามหา จนทราบว่าตามีอาการหลงๆ ลืมๆ ซึ่งขณะนั้นตาเดินออกจากบ้าน และเกิดหลงทาง โชคดีที่ญาติตามหาจนเจอ จนช่วยกันพยุงตาขึ้นรถมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน

น้องดา เล่าให้ฟังต่อว่าก่อนหน้านี้เมื่อวันที่ 25 กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมาขณะที่ตนกับเพื่อนได้มาส่งลูกชายเจ้าของร้านมาโรงเรียน ตนเห็นตาทอนเดินข้ามถนน บริเวณดังกล่าวช่วงเวลาดังกล่าว ตนจึงอาสาพยุงตาข้ามถนน ส่วนเพื่อนให้ไปส่งลูกเจ้าของร้านก่อน จนเพื่อกลับมารับและพูดคุยกับตา สักพักทราบว่า คุณตา กำลังจะเดินไปวัด ตนแปลกใจว่าแถวนั้นวัดอยู่ค่อนข้างไกล ขณะเดียวกันเจ้าของร้านโทรศัพท์มาตามทั้งสองให้ไปทำงาน ตนจึงฝากตาไว้คนแถวนั้น แล้วกลับไปทำงาน จนล่าสุดมาพบว่าตาทอน กำลังเดินข้ามถนน จึงลงไปช่วยและพบญาติของตา จนทราบว่าตามีอาการหลงๆ ลืมๆ ซึ่งที่ผ่านมาตนตัดสินใจลงมาช่วยพยุงตาเดินข้ามถนนเนื่องจากสงสาร และกลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุกับตา เนื่องจากบริเวณดังกล่าวมีรถผ่านไป มาเยอะ.



ทรงวุฒิ ทับทอง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น